Kraoko

Ein tung, våt og mørk novemberdag. Du verden så tungt og trist det kan vera! Viss veret skulle bestemma vårt indre, vart det mange tunge sinn i Rogaland i dag.
Dyra har det annleis på det feltet, trur eg. Lite depresjonar. Kvigene ser eg går og et oppi Bakken. No skal dei rett nok inn om fredag. Då kjem "drallane" heim og hjelper til. Men det veit ikkje kvigene noko om. Ikkje så urimeleg at dei held motet oppe viss dei veit at det er berre to/tre dagar att så vert livet lettare. Men det veit dei altså ikkje. Nei, vert veret for gale, krummar dei ryggen, står tett saman og set bakenden mot veret. Også ein måte å takla livet på!
Kva gjer så folket i slikt ver? Me finn i alle fall på noko å gjera. Ta mjøkeprøvar, til dømes. Vaska tak og vegger med grønsåpevatn, trekkja kaffi, kveikja ljos og summa seg litt. Det gjer godt.
I floren går livet sin gang. Alle er friske, unntatt Greta. Ho haltar på venstre bakfot. Ja, så vondt er det at ho vert helst berre liggjande på ein bås. No skal ho snart på avgjelding likevel, så i dag kjem ho til å verta avstengd saman med to andre. Då vert det nok òg ei nærare undersøking av foten. Det lagar seg nok.
Og så var det kråka. I dette veret som eg klagar så over, set ho seg i høgast toppen på eit av lønnetrea attmed bekken og sit og sveiar i vinden. Skal tru kva ho tenkjer på? Ho har i alle fall god oversikt over alt som rører seg. Me likar òg å ha oversyn over situsjonar me er oppe i. Har liksom kontrollen då.
Dagens ordtak: Betri er ein kráka í hendi en tvær í skogí!
Ha ein fin novemberdag og finn din måte å takla veret på! Kom med tips!
Dagens spørsmål: Kva er ein dralle?