Bossi, Nuskitusk og dei andre

Bossi har hatt ei spesiell tid, travel og hektisk. For å seia det på vossamaol, så har ho vore på rakkodeis. Det er hormona som har styrt Bossi no ei stund. Eg trudde me her i huset hadde ein avtale om at Bossi skulle ha ei sprøyta med eit eller anna to gonger i året. Men slikt er ikkje så lett å hugsa på før tida er der og me ser at det hadde me gløymt. Kavaleren har vore her sidan fredag, natt og dag, i all slags ver. Storm, endå til. Sjølv om Bossi gjev tydelege signal på at ho bryr seg ikkje om han lenger. Men i dag vart han henta, heim til Helland. Så får me sjå etter kvart.
Det var Bossi. Men kven er Nuskitusk? Jau, ho er ein katt, ei bitte lita kjetta. Dotter til Olivia, men med skogakattpels og smale, pikante pusselankar. Tok ho med inn på bakevekta ein dag. Fekk akkurat plass oppi. Jau, ho er over 500 g! Så veit me det. Nuskitusk er lite redd. Ho likar å vera med meg å sjodna. Då tuslar ho rundt og mellom føtene mine og plutseleg set ho seg ned utan å tenkja på at eg kunne trakka på henne og kva det kunne føra til. Men det går godt. Når ho vert lei av å tusla rundt, hoppar ho opp på skrivehydla. Der sit ho og gjer seg nusseleg til me må stryka henne litt over pelsen.
Dei andre er mange. Seks av dei har no kome i hus. Etter stormen. No må dei inn, sa me. Og alle vart så glade. Dei et og et på silo. Og legg seg fint inn til kvarandre på liggjepallen og ligg og hjortar og blurrar med augo. Du så godt å få dei i hus. Og sleppa å vakna om nettene og tenkja på at dei er ute i all slags ver og vind.
Men Tilde og gjengen er ute. Igår hadde dei funne ei opa grind og rusla over til naboen. Men der kunne dei ikkje vera. Tilde skulle ha vore inne, ho har så lite pels, i motsetning til venninna Trine som ser ut til å slekta på moskus. Jau, dei skal inn snart. Me har laga "kart" og funne plass til alle. God plass til og med. Men me er no løygne òg. Det kjekkaste me veit om våren er å få opna dørene og sleppa dyra ut. Når hausten kjem er det sååå kjekt å få dyra i hus att. Då luktar det så godt og så er det så koseleg. Kjekt å få gje dei godt med mat. Heilt til me begynnar å gle oss til våren att og det vert godt å få ungdyra ut. Ja, slik er det visst berre. Forandring fryder, heiter det visst.
Når det gjeld produksjonen i tal over let eg det til andre. Ein av realistane hjå oss. Veit berre at Jelena no nærmar seg 30 l. Ho er omgjengeleg og grei, men mjølka tek me til kalvane. Har mistanke om at innhaldet ikkje er så "sterkt".
No er det leggjetid for budeier og andre. God natt!