Kattar, fuglar og sauer

Det kan vera godt å byta stol av og til. Kanskje du har det som ein del av oss andre etablerte at det vert faste plassar etterkvart. Det er liksom så trygt og godt å sjå verda frå den vinkelen ein er vane med å sjå henne. Men her ein dag for litt sidan, dvs. då influensa var på retur og me angrepne var å betrakta som rekonvalesentar, sette eg meg rett og slett i den gamle farmorstolen som kattane no brukar til familieseng. Der vart fort ledig då pelletsane prikka og datt ned i matfatet. Eg sette meg og kjende ein god lunk i puta som gjorde godt.
Korleis ser så verda ut frå farmorstolen i det gamle brunnhuset? Vil tru at kattane sitt syn på livet ikkje er av det mest vidfemnande og svevande. Det er begrensa til å halda auga med matfatet og elles sova og kvila. No har eg ei kjensle av det skjer ting med kattane som eg ikkje har kontroll over, spesielt om nettene. Eg la merke til at Olivia var litt ukonsentrert i matfatet. Ho skulle stadig bort å kika i holet. Dei har slikt eit rundt fint hol i døra der dei kjem ut og inn og nyt fridomen på den måten. Olivia slit litt med å koma seg gjennom holet om vårane rett før ho skal fø, men det er naturleg.
Neste dag då eg kom inn og skulle gje kattane, vart eg heilt forskrekka. Det såg ikkje ut! Idyllen og freden frå dagen før var totalt borte. Her var det fjører og dottar over alt som vitna om ein kamp på liv og død. Og den uheldige gjesten som hadde kome inn holet var i alle fall død og oppeten. Midt oppi alt det tragiske rotet låg Olivia med alle sine i farmorstolen, førnøgde, glade og mette. Jærbladet hadde nett fortalt om at alle stormane frå søraust hadde ført ei keisarørn frå Aust- Europa til Brusand. Men kva fugl var dette? Han kunne godt vera stor etter fjørpryden å døma, men holet begrensar. Eg samla opp litt dun og fjører i ein pose som eg vil få ein fuglekjennar til å sjå på.
Sauene skal snart inn. Synnøve er dagalaus den 4. april. No gjeld det at ulla får turka slik at me kan klyppa dei og ta dei inn i garasjen. Men det er ikkje lett å få dei turre mellom regnbygene. I går kveld var dei turre, og i dag tidleg. Då snakka me om at kanskje idag kunne det laga seg, men då me kom inn or floren hadde det kome litt yr og ulla var fuktig. Etter vermeldinga å døma, må dei sikkert gå ei lita veka til. Det er så koseleg å få dei inn i garasjen. Då et dei kollosalt. Treng nok mykje energi for å dekka varmetapet. Eg syns litt synd i dei som misser pelsen så plutseleg og må gå og kulsa. Men i garasjen vert det koseleg. Ein god, lun lunk som luktar lanolin og sau. Og så vert det mykje kløing og drøsing.

Eit spørsmål:
Kva betyr det å vera dagalaus?